A tua caricia soñei,
Dende que nacin asubiei,
Pero amachesmes?
Fichestesme ermitan,
Moves o teu alfil,
E o teu cariño de marfil,
Rendeu o rei, antaño na man.
Cando xa non garde a miña lanza
apareces con belas perlas
eu agardaba con esperanza!
pero a tua visita atrasas,
que esperas da miña alma,
que non descansa da pena,
cada noite durme en cama
ulo o teu xelido aroma do xena
te e buscado de mil maneiras
das que tolo, o meu corazon xea
pero o sabor das miñas condeas
manteñen fera a vela.
incandescente a lúa
fria a herba
o sol cada dia unha cana
o vento atusa a súa barba
falame con mirada serea
ante a miña sorpresa
a que espero?, pregunta
e o unico que teño
é tinta na miña vea
se a mais non vere a túa mirada
o meu reflexo no espello
de pulida a túa gadaña
vexo o meu despeito,
e unha resgada te deixo
marco o teu papiro
que co a miña sangue non queixo
lévaste a miña alma
que o esperado a sido axeitado
e o recordo do visto
non sera esquecido
No hay comentarios:
Publicar un comentario